Afwijkende mondgewoonten 

Het zuigen op een duim, vinger of speen is normaal voor een baby, omdat die een grote zuigbehoefte heeft. Na het eerste jaar wordt het zuigen een gewoonte met negatieve gevolgen voor de ontwikkeling van de mondspieren. Dit noemen we afwijkend mondgedrag. De spraakontwikkeling wordt beïnvloed door speen en duim. De tong wordt omlaag geduwd waardoor klanken als L, S, T, D en N te slap worden uitgesproken. Kinderen zijn door zo’n lage tongligging ook geneigd meer door de mond te ademen, terwijl neusademen gezonder is. Ook kan een duim, vinger of speen de vorm van het gehemelte en gebit veranderen. Een logopedist kan ondersteunen bij de juiste positie van de tong en het bevorderen van de goede ademhaling.